เนื้อเรื่อง

มีหนุ่มยากจนคนหนึ่งชื่อ สุธน โชคดีได้แต่งงานกับสาวมณฑา ธิดาเศรษฐีผู้มั่งคั่งตระกูลหนึ่ง  เธอมีน้องสาวสองคน คนแรกชื่อนารี มีสามีเป็นลูกเศรษฐีเช่นกัน คนที่สองชื่อศรีวัน กำลังจะแต่งงานกับลูกชายมหาเศรษฐี หนุ่มสุธนนับว่าโชคดีในสายตาคนทั่วไป แต่เขาเองคิดว่าโชคร้ายมากกว่า เพราะว่าตั้งแต่เข้ามาอยู่ในตระกูลนี้ มีแต่ความคับอกคับใจอันเกิดจากการกระทำของท่านเศรษฐี และบรรดาพี่น้องของภรรยาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาคิดว่าถ้าอยู่ในสภาพนี้สักวันหนึ่งความอดกลั้นของเขาคงจะสิ้นสุดลง

ครั้นแล้ววันนั้นก็มาถึง กล่าวคือวันงานพิธีมงคลสมรสของศรีวัน สุธนได้รับมอบหมายให้ประจำหน้าที่หุงข้าวต้มแกงอยุ่ในโรงครัวหลังบ้าน และเมื่อพิธีกรรมต่าง ๆ เสร็จสิ้นลงแล้ว เศรษฐีจึงเรียกลูก ๆ มารับประทานอาหารร่วมกัน แต่ไม่ได้เรียกสุธนกับมณฑามาร่วมด้วย เมื่อทุกคนอิ่มหนำสำราญกันแล้ว เขาทั้งสองจึงถูกเรียกมารับประทานอาหารที่เศรษฐีเตรียมไว้ให้คือกระดูกไก่ล้วนๆ 1 จาน สุธนเห็นเช่นนั้นก็รู้มันทีว่าตนถูกกลั่นแกล้ง แต่มิได้พูดจาอะไรให้เป็นที่สะเทือนใจใคร ก้มหน้ากินข้าวคลุกกระดูกไก่จนอิ่มแล้วห่อกระดูกไก่นำกลับที่พักตัดสินใจที่จะปลีกตัวจากตระกูลภรรยาทันที เมื่อปรึกษากับภรรยาจนนางเห็นดีด้วยแล้ว จึงหนีออกไปพักอยู่กับตายาย ณ กระท่อมแห่งหนึ่ง พร้อมนำกระดูกไก่ติดมือไปด้วย เพราะคิดว่าอย่างไรเสียมันก็เป็นมรดกชิ้นเดียวที่พ่อตามอบให้ ตายายเห็นว่าเขาเป็นคนขยันขันแข็ง จึงแบ่งที่ดินในครอบครองของตนส่วนหนึ่งให้ทำประโยชน์ ทุกครั้งที่ออกถางป่า สุธนได้นำกระดูกไก่ติดมือไปด้วย เมื่อถึงที่หมายจึงหยิบกระดูกไก่ขึ้นชูเหนือศีรษะพร้อมกับอธิษฐานในใจว่า จะถางป่าให้ได้เท่าเนื้อที่ที่ตนปากระดูกไก่ไปตกทั้ง 4 ทิศ แล้วปาไปจนสุดแรง เขาทำได้ตามคำอธิษฐานทุกครั้งจนได้เนื่อที่เพาะปลูกมากมาย และได้ใช้วิธีการเดียวกันนี้กับงานอื่น ๆ ด้วย จนในที่สุดเขาก็สามารถสร้างฐานะให้แก่ตนเองได้ เมื่อสิ้นอายุตายาย เขาก็ได้เป็นทายาทรับมรดกทั้งหมด